συμπαραρρέω

Μ

παραρρέω, παρέρχομαι συγχρόνως με κάτι άλλο («τῇ τοῡ χρόνου συμπαραρρέοντα φύσει», Γρηγ. Νύσσ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + παραρρέω «ξεφεύγω»].